Hlunkur

Hlunk Force One Við stóðum í flugstöðinni á Curacaoflugvelli og klóruðum okkur í hausnum. Flugvöllurinn var tómur, fyrir utan staffið, og eina vélin á skrá til brottfarar var Flæ-Dæ vélin okkar til Panama. Við vorum hálf stressaðir enda Flæ-dæ pínulítið flugfélagagrey sem er nýbyrjað að fljúga til Panama. Staffið var hætt að vinna og sat mæðulega og beið eftir einhverju. Svona hálftíma fyrir brottför kom Flæ-dæ starfskvenndi til okkar og tilkynnti okkur að upp væri komin sérkennileg staða. Við værum einu farþegarnir í vélinni svo það yrði smá seinkun á öllu en hún myndi svo bara hóa í okkur og græja dæmið þegar það að kæmi. Þetta reyndist langskrýtnasta flug…

Við sátum frekar sáttir á flugvellinum á Surtsey Sur. Við höfðum bókað flug með langódýrasta flugfélaginu Fly Dae (lesist Flæ dæ ) og væntingar um þægindi og stundvísi voru litlar. Ferðinni var heitið til Curacao sem er lítil hollensk nýlenda fyrir utan strendur Venezuela og yfir smá bjór töluðum við okkur inná að sú eyja hlyti að vera miklu betri og áhugaverðari en þetta guðsvolaða sker sem við vorum að yfirgefa. FlæDæ stóð sig langt umfram væntingar og okkur til mikillar skemmtunar var meira að segja flugbingó eins og hjá vinum okkar Cebu Pacific í fyrra. Allt gekk svo skelfilega vel og án nokkurra erfiðleika svifum við gegnum innríkjun í…

Dagurinn hafði farið allur í ferðavesen. Fyrst fundum við ekki innritunarborðið hjá pínulitla skrýtna flugfélaginu sem við ætluðum að ferðast með og svo var flugvöllurinn fáránlega ruglingslegur að það hefði mátt halda að órólegadeildin í VG héldi þarna um stjórnartaumana. Eftir stutt símtal í höfðustöðvar Insel Air í Curacao til að spyrja af hverju flugvélin væri á engum brottfararlistum og hvað við ættum að gera sátum við í miðri kaosinni með æðruleysi Bubba Morteins á AA fundi og biðum þess sem verða vildi. Tveim tímum á eftir áætlun mætti draugavélin og án allra tilkynninga var hliðið opnað og við og nokkrar hræður fórum um borð í þessa svo ansi lifuðu…