Honkey Kong
Honkey Kong

Honkey Kong

IMG_0044.jpg
Hvítingi í Kong

Flugleiðir, öllum að óvörum, stóðu sig eins og hetjur. Kafmeikaðar fluffurnar voru bara ágætar í þetta skiptið.  Án verulegs sársauka stóðum við hálf-undrandi á Heathrow. Bara allt eins og í sögu?  Þarna þurftum við að drepa 6 litla klukkutíma áður en flugmarathonið til Asíu færi af stað.  Baldi drap korter með að kaupa sér myndavél og svo drap bakkus restina.  Þetta var eiginlega óskaplega sársaukalaust og við bjuggumst hálfpartinn við að einhver skelfing myndi dynja á okkur af jing-yang orsökum einum saman.   En nei, það var bara meiri stormandi ferðalukka.  Cathay Pacific flugfélagið sem sá um þetta er víst líka nýkosið besta flugfélag í heimi svo við vorum þannig séð líklega í góðum höndum.  Þeir voru með þetta alveg á hreinu, ógrynni af afþreyingu og þægileg sæti.  Tólf tímanir flugu bókstaflega í sjónvarpsglápi blönduðu meðvitundarleysi.  Svona á þetta eiginlega alltaf að vera. Eftir að 12 tímarnir í þessari flugvélaparadís voru liðnir lentum við á því sem átti víst að hafa verið nýlega kosið besti flugvöllur í heimi. Allt best hér? Tja, við höfum barið duglega trommur Suvarnabumi flugvalla í Tælandi svo við vorum eðlilega spenntir sem flugvallakonisörar að sjá eitthvað betra en það flugvallamekka.  Án þess að farið verði mikið útí gæðastaðlaviðmiðin þá lítum við svo á að Suvarnabumi sé enn besti flugvöllurinn.  Það eru svo ljót teppin hér á Hongvelli.  En þetta gríðarlega ferðalag var ekki á enda runnið.  Töskurnar okkar voru þær síðustu til að skila sér og svo voru 40 mín í rottugarmi áður en þessu 25 tíma asíumaraþoni loksins lauk.  Það sem við leggjum ekki á okkur fyrir vísindin.

Hong Kong er frekar mikið plat.  Endalausir akrar af himinháum íbúðarblokkum, gámafjöll með einhverju kínversku skrani á leið vestur og skarar af níhílísku litlu fólki.   Það sem er áhugavert er einmitt að “þjóðin” er ekki kínverjar heldur einhverskonar tjallaútgáfa af asíubúa.  Hong Kong er bara svona austrænt þemuð London.  Það er meira að segja lítil Soho hérna.  Okkar heimili í þessari London-east-side-massive er mikill lúxusklettur með stálspegilklæddu innviðið mitt í miðju skrímslisins.  Á götunum marsera svo skarar jakkafataklæddra manna í takt við trommu Mammons.  Og Hong Kong er dýr. Ó mæ god eins og gelgjurnar segja.  Hong Kong er dýrari en Oslo ! Þetta meikaði bara engan sens.  Sumt fólkið vinnur td. bara við að núðla hina og hvernig geta þeir lifað í þessari sturluðu dýrtíð ?  Það er svo að hver einasti two-bit banki virðist vera með turn hér í Hong svo líklegast er þetta oslo-syndrome til komið af bankamengun, fyrirbæri sem þið íslendingar eruð væntanlega vel kunnug.  Við skáluðum bara fyrir Gordon Brown og hruninu. Gott að re-boota áður en svona Hong-un hefði raungerst.

IMG_0047.jpg
Vel upp alinn

Við áttum dálítið erfitt með prísana í Hong. Peningarnir fuðra bara upp á þess að við værum með nokkra dos mille sjete stæla. Við ræddum þessa miklu dýrtíð við kana sem vann fyrir seðlabanka Krummlunnar en honum fannst þetta bara hið besta mál.  Hann var reyndar mikill visserbesser og reyndi meðal annars að kenna okkur jarðfræði og þetta það impressaði ekki þá hvað hinir og þessir frægir kallar ættu af innistæðum í Krummlubönkum. Okkur fannst hann óttalega hlægilegur og svöruðum frekar mikið út í hött en kani espaðist bara við athyglisleysið og byrjað að neimdroppa hægri vinstri ásamt því að ryðja útúr sér bankatöffarasögum af sér og vini sínum syni Fidel Castro.  Bankafífl eru ekki bara sér-íslenskt vandamál. Kleppur er víða.  Við fórum sæmilega snemma heim enda þreyttir eftir ferðalagið.

Bankapakk (syngist við Thunderstruck með AC/DC)

Aaaaaaaaaaa,  Aaaaaaaaaaaaahh
Hong Kong !
Ég fæddist með silfurskeið í skoltinu,
Hong Kong !
Ég hékk með öllum ríku krökkunum,
Hong Kong !
og pabbi drakk með Lehmann bræðrunum,
Hong Kong !
– Á dýranbíl
– Á flott jakkaföt

Ég er ..  BANKAPAKK

Næsti dagur var tekinn í að rölta um miðbæinn og skoða.  Tröllvaxnar Lúí Vútton búðir heilla ekki okkur. Svoleiðis sex-in-the-city bull er bara fyrir einhverjar bankaskinkur og ekki sanna sovétvini eins og okkur. Við fundum þó ljómandi vietnamskan veitingastað og tókum nostalgíska máltíð og ræddum helstu lexíur síðasta sumars.  Namar hafa náð að taka það besta úr stinky cheese menningu Frakka og bóna með því asíska kúsínu. Lengi lifi Ho frændi !  Við völsuðum um borgina og tókum leigubíla milli hverfa en þetta var allt nokkurn veginn eins.  Stundum fannst okkur eins og að við værum í andyrinu á einhverri asískri vin en þá gaus alltaf aftur upp sama banka-peninga-fílan. Þetta er bara ekkert alvöru asía hérna.  Kannski er Hong Kong eins og Vestmannaeyjar.  Sér þjóðflokkur sem lítur á sig sem allt öðruvísi en hina og hefur öll einkenni sértrúarsafnaðar menningarlega.  Kína væri aldrei rísandi heimsveldi ef þeir væru allir svona.  Það er okkar einlæg skoðun að Kínverjar hefðu aldrei átt að taka við Hong Kong þegar bretar reyndu að skila henni.  Hver þarf glás af bankapakki til að gera veruleikan verri ?  Já, “beware of greeks bearing gifts” frasinn á hér um.  Við ákváðum að gefa bara skít í þetta London-klón og bókuðum far til Manilla, tókum svo smá snookah fyrir háttinn.  Þetta var búinn að vera langur dagur og margir kílómetrar komnir í linar lappirnar.

IMG_0038.jpg

Síðasti dagurinn í Hong var tekinn út í markmiðsleysi.  Við borðuðum á indverskum stað og Óli, með vestrænum hroka, pantaði sér spæsí rétt þrátt fyrir viðvaranir þjónustustúlkunnar. Amma ! Amma! Amma!  Tannholdið brann eins og vindalúið væri logandi kol. Maginn gargaði stopp og hótaði að setja í bakkgír en stoltið bældi niður vælinn svo úr varð bara tryllingslegt augnaráð og sviti.  Óli var óttarlega aumur eftir ófarirnar og kveið því mikið að skila af sér indverjafóðrinu, aðalega af umhverfisverndarástæðum að eigin sögn.  Hann fullyrti að fiskistofnar kínahafsins myndu spillast eitthvað ef þetta yrði sett í sjóinn.  Baldi problem-solvaði og sagði að eina leiðin til að enda svona mussuvæl væri að fara á bar. Því fór svo að við sátum í fjóra tíma og hlustuðum á kínversk coverbönd spila stairway to heaven og annað fínerí okkur til mikillar skemmtunar.  Við vorum samt orðnir aðeins og hressir eftir tónleikana en samt var þó ákveðið að kíkja í einn lokadrykk á filipínskan bar, svona til að forprófa.  Þetta reyndist mikið lánsspor.  Á Makati bar hittum við nefninlega uppáhalds barþjóninn okkar, fyrir utan auðvitað snillingana á Madonna pub í Baku.  Emily Chang er 27 ára kínverji sem er trúlofuð rauðhærðum breta á sér þann draum æðstan að flytja með þeim rauðhærða til Tælands.  Emily átti bara alls ekki að vera barþjónn heldur einhverskonar top level stjórnandi. Hún var alveg súperklár en hafði klúð
rað einhverju kínverskuprófi þegar hún var 12 ára og slíkt fyrirgefst ekki þegar maður á milljarð eintaka.  Við Emily smullum saman og kjöftuðum um ferðalög alltof lengi. Við skiptumst svo á emailum og lofðum að addast á facebook.  Þegar loksins var komið heim á hótel var klukkan orðin alltof margt og ljóst að morgundagurinn yrði þungbær.

IMG_0032.jpg
There’s a lady who knows, all that glitters is gold

IMG_0053.jpg
Fjólublátt ljós við barinn – Changarinn sýnir okkur myndir

Gargið frá nokiadjöflinum hans Balda var eins og hringspark frá Bruce Lee.  Við pökkuðum í hálfgerðu dái og kjöguðum eins og keisaramörgæsir út í leigubíl.  Gott að fara frá Hong Kong.  Þessi staður er ekki fyrir sovétvini og mannfræðinga.  Af hverju vill einhver borga 13000 dollah á fer-fet til að vera hér ?  Þetta er bara heitt sveitt Borgartún og fullt af einhverju ríku bankapakki sem fílar að kaupa sér sinn prada martini á 5000kall. Nei, við viljum alvöru asíu.  Í Manilla iða 20 milljónir alvöru asíubúa. Hvað munar þá um tvo í viðbót ?

IMG_0016.jpg

Snookahface!

Leave a Reply