Eftir hugmyndafræðilega veiðferð síðasta sumars um fyrrum sovétlýðveldi snéru Óli og Baldi heim til Eldfjallaeyjunnar sinnar. Þar beið þeirra þó ekkert annað gleðilegra en að neyðast til að horfa á bjarglausa sam-eyjaskeggja sína steyptast út úr skandinavíska bólmullarhnoðra hversdagslífss þeirra ofaní ískalda snákagryfju hins raunverulega heims. Óþægilegt raunsæi útlendinga hafði molað glerhjúp eyjalífernisins og skyndilega áttu eyjaskeggja að fara að bera ábyrgð á líferni sínu líkt og tíðkaðist víða í óþróaðri löndum útí heimi. Líferni eyjaskeggja hafði snúist um auðfenginn bankagróða, kampavín og ostrur en framundan eru mögur ár sjálfsþurftar kláravíns og krækklings. Þrátt fyrir bumbuslátt nafni lýðræðis og mótmælajólatrésbrennu í frosthörkum heimskautavetrarsins tókst eyjaskeggjum ekki að öðlast samstöðu hins sovéska bræðralags.
Því varð kreppu-veturinn 2009 eyjaskeggjum þungbær og það er nú jafnvel komið svo að sumir voru farnir að hugsa sér til hreyfinga af eldfjallaeyjunni. Þótt heimaóttinn sé vissulega sterkur eru einstaka víðsýnir eyjaskeggjar farnir að efast um að allt það bezta í heimi sé aðeins að finna á Eldfjallaeynni og það kunni að vera aðrir kostir í boði litlu verri en örbirgð á heimskautsbaugi. En það að senda flokk ófleygra heimasætna út í hinn grimma heim að leita að nýju lífi er auðvitað fávitaskapur. Það þarf ekki mikinn sagnfræðing til að sjá hið kólósala klúður og vandræði sem af fólksflutningunum miklu hlaust svo skynsamlegra væri að fara meira nútímalegri leið og senda útsendara líkt og Ferdinant og Ísabella þegar þau sendu Kólumbus til nýja heimsins frekar en bara alla spánverja í hópreisu.
En hvert ætti að stefna skörum fölleitra heimskautabúa sem kunna fátt annað en að þjónusta hvern annan við pepsídrykkju og gallabuxnakaup ? Hver er rót þessar hjálparleysis sem breytti þessari þjóð víkingaafkomenda í sljólega hóp neysludjönkara sem hafa það þjóðareinkennið helst að borga þeygjandi upp sett verð og vera erfiðari með víni en aðrar þjóðir að bretum undanskildum ? Nú, helvítis kaninn auðvitað !! Já, fokking kaninn gerði okkur þetta. Við urðum fyrir Pepsíhraðlesinni eins og Pólland var valtað af Nasistum forðum. Líkt og albanskir mansalskrimmar sem gera fórnarlömb sín háð heróíni hefur kaninn fíknað eldfjallaeyjaskeggjana á pepsíi og litríkum perlum þangaði til ekkert lifið eftir af sjálfstæðri hugun annað en þráin í meira stöff. Þegar svo kanakreditið kláraðist hrukku eyjaskeggjar upp af illum draumi, í bullandi fráhvörfum og ekkert heróín fáanlegt á næstunni. Hefði nú ekki verið betra að halda í bræðralagsbönd hinna vinnandi stétta og snara frekar upp múr og nokkrum moskvum ? Nei maður bara spyr eðlilega.
Þetta sumarið verða ferðir Óla og Balda því ekki trúboð, hugmyndfræðilegur uppgröftur á kapítalíska drauminum eða endurvakning bræðralags hinna vinnandi stétta. Ónei, ferðin í ár verður leitin að nýju lífi fyrir kreppukvalda þjóð sem húkir bjarglaus á heimskautsbaugi. Nýtt líf fjarri áhrifum Kanaveldis, ómengað að pepsí max og levis hugmyndafræði sem bara mynd auka á kaldan kalkún eyjaskeggja Já það þarf Lebensraum! Ómengað og hreint af siðspillingu neyslumenningar kanakrabbameinins. Bara einn staður kemur í raun til greina. Bara á einum stað hefur helvítis kananum verið kastað svo rækilega út við landgöngu að meira að segja lygavélin í Hollywood hefur ekki náð að snúa því upp í sigur þrátt fyrir harða framgöngu Sylvesters og Chucks. Eitt land stendur yfir allan Kana-vafa hafið og þangað er ferðinni auðvitað heitið.
En ferðin til fyrirheitna landsins verður löng og strembin. Fyrst verður flogið til Bangkok, sódómu austurlanda. Stutt stopp í ólífinu þar verður ekki flúið. Þar er nú árið 2552 svo við gerum ráð fyrir að tíminn líði aðeins hraðar þar og þetta stopp því jafnvel styttra en við skiljum. Þaðan liggur leiðin í bakgarð fyrirheitna landsins, Kambódíu. Innfæddir þar eru enn í nokkru sjokki eftir að bræðralagshugmyndir vinstri manna fóru nokkuð úr böndunum þarna sem leiddi til að þeir byrjuðu óvart skipurlaga slátrun á þjóðinni. Gott að draga lærdóm af því og spurning hvort VG ætti ekki að fá þá til að halda námskeið í svona þjóðamorðsforvörnum áður en lengra er haldið. Að þessum tveim formálalöndum loknum verður loks hin kanalausa pardís austursins rannsökuð með tilliti til þjóðflutninga. Shang-ri-la þar sem tæpar 85 millur innfæddra dansa um í kæruleysi hins afhlekkjaða bandingja neysluhyggjunnar í tak við trommu nægjuseminnar. Gríðarstórt gróðurhús gleðinnar þar sem ef sögusagnir reynast réttar er helsta hættan að neysludjönkarar fái lífshamingjueitrun af lífsfyllingu hversdagslífsins. Já sumir segja hamingjuna torfundna en við erum vissir um að hún hefur bara falið sig fyrir Bandaríkjkamönnum og það þá auð
vitað í Vietnam, svo við þangað. En fyrst 15 tíma flugferð og ógeð. Meðan við fljúgum hvetjum við heimasæturnar til að róa kvaldar krepputaugarnar með kambódískum símaóð Dengue Fever og bíða róleg eftir að hin trópíska framtíð þjóðarinnar verði möppuð hér. Spurningin er svo auðvitað hvort það muni þurfa flugmiða til baka ?
