Sovétvinir
Þar sem við sátum í tjútjúinu á leið til Varsjár kom meira ferðabögg. Síminn hans Balda gall frekjulega og komið var email frá hótelinu sem átti að hýsa okkur. ” No room for you my friend, come back one year”. Djö, við verðum sem sagt götufólk til lendingu. Lestarstöðin í Varsjá var sérstaklega austantjalds í ásýnd en við máttum ekki vera að því að njóta sovétfegurðar. Nei, græja hótel og það strax. Eftir talvert labb með bakpokana fundum við internetbúllu en Varsjá var svo gott sem fullbókuð. Við ræddum málið í svona klukkutíma við véfréttina. Við sovétvinirnir ætlum sko ekki í neinn auðvalds-marmarklett. Að lokum fengum við inni á Hótel Hetman sem var hæfilega verkamannalegt fyrir okkur en líka vitlausu megin við ánna Vistola sem skiptir Varsjá í miðborg og úthverfi. En hvað með það, sannir sovétvinir gista jú helst með bræðrum sínum í verkamannastéttinni. Við bónuðum okkur lítilega eftir ferðalagið og fórum svo gangandi yfir brúnna í auðvaldshluta Varsjár.
Polski Skyline
Varsjá er sögð ákaflega ljót og glötuð borg en það er bara ekki satt. Hún var að vísu skotin svo rækilega í tætlur í seinna stríði að 85% allra húsa og 300.000 óheppnustu íbúarnir eyðilögðust. En pólverjar eru jú svakalega duglegri svo þeir fluttu bara inn dreyfara og vippuðu borginni upp aftur. Gamli bærinn er meira að segja ekki gamall því þeir byggðu hann bara uppúr rústunum eins og hann hafði verið, eftir myndum. Það tók þá bara tvö ár að húrra upp þessari svakalega samhæfðu götumynd. Hvað er Reykjavíkurborg búin að vera lengi að reyna að laga austurstræti? Við vorum sammála um að kaupa blú-printin og byggja bara þennan flotta pólska miðbæ Varsjár í hljómskálagarðinum. Flott steypa. Í þessum nýja gamla bæ átum við enn meiri pólskan verkamannasveitamat og skoluðum honum niður með rammpólskum bjór. Eftir mat reyndum við svo að finna einhverja smá pólska gleði en hún var ekki í gangi. Vinna á morgun og allir samviskusamir hér. Við tókum því bara rottu í verkamannagettóið okkar og fórum í háttinn.
Krakkar, hvar er Óli?
Næsti dagur var dagur reddinganna. Við tókum margra klukkutíma alnetssyrpu og græjuðum restina af ferðinni. Langt og slítandi ferli en nauðsynlegt. Restin af deginum fór í að skoða sovéska steypu sem er vinsæl hér. Verkamannabræður pólverja í rússlandi gáfum þeim meira að segja hús árið 1955 til það að þeir hefðu gott pláss til að sovétast. Annars er ekki að sjá að pólverjar hafi verið mjög hollir kommapælingunum því þeir eru orðnir kapítalískari en allt sem við höfum séð síðan í Ný-Riga. Og Varsjá er dýr ! Hún er dýrari en Reykjavík burtséð frá verkamannafóðrinu. 1200 íslenskar leirkrónur fyrir gin og tónikk, en auðvitað er 40% af því í boði Hreiðars Márs. Við vorum sjokkerðaðir yfir brennivínsverðinu og ræddum að senda bara Heiðari reikninginn fyrir annan hvern drykk. Allaveganna er ekki að sjá að pólverjari hafi það annað en skidegodt. Þeir eru kannski eitthvað að nurla heima á íslandi en kannski eru þeir bara þar til að komast í ódýrara vodka.
Í lok dagsins keyptum við okkur pólskan þorrabakka og spókuðum okkur aðeins á rólegum bar í “gamla” bænum við ritstörf. Barinn var þó aðeins rólegur í smá stund því inn kom hópur norðmanna, sem oftast er jú meinlaust. En þarna var háværasti norðmaður í heimi, dökkhærð, bústin kona á miðjum aldri sem skræki stanslaust eins og finngálkn úr hlátri. Hver drykkur bætti 10 desibelum við kvikindið þar til þetta var orðið eins og að sitja undir reykskynjara í gangi. Óli bauð Balda 100 zloty ef hann myndi ganga þeygjandi að konunni, dýfa sokknum sínum í bjórinn hennar og svo troða honum upp í hana til að þagga í þessu gjallarhorni. Í þessu ber að taka fram að umræddur sokkur er líklegast flokkaður sem efnavopn um þessar mundir. Hann var settur á sveittan ferðamannafót Balda í Azerbaijan og hefur setið þar sem fastast síðan. Fótsviti og bakteríuiflóra framkallar lykt sem bandaríkjaher myndi sjálfsagt hafa áhuga á að kaupa til að nota við óeirðastjórnun. Já, þetta er fúll sokkur. Baldi sat hugsi um stund og boðið hækkaði um 50 zloty. Þegar loksins ærandi hlátursgaggið braut kurteisimúra Balda og hann var byrjaður á að bretta niður sokkinn gólaði norska banshee-ið á reikninginn og allt datt í dúnalogn. Uppgefnir fórum við heim í verkamannabústaðinn.
Hvað gerðiru við peningana sem kallinn í Kreml gaf þér?
Næsta dag hoppuðum við uppí glæsilega pólska lest. 6 tímar í vestur átt í opinn faðminn á auðvaldinu í þýsklandi. En þangað fer auðvitað enginn heilvita sovétvinur nema með plan. Við ætlum til austur-berlinar, hitta gamla sovétvini og jafnvel hjálpa þeim við að endurreisa múrinn. Við flautuðum “wind of change” með scorpions þar sem lestin tjúttaði af stað. Wir sind nicht Berliners, wir sind Sovét-freunden!