Kannski er öllum skítsama um Skopje?

Lestarstöðin í Skopje kristallar austurevrópsku martröðina. Skítugir sígaunar, tannlausir harkarar ráfa um um óupplýstan og ómerktan steypuklumpinn sem helst hefur yfirbragð katakompa KGB. Okkur varð hugsað til Hitchhikers Guide to the galaxy – “DON´T PANIC!”. Hálftíma síðar komust við inn á írskan bar með sígaunasverminn á eftir okkur. Við ákváðum að hér væri hvorki staður né stund til að spara í gistingu. Þegar við svo sáum loks Hótel Ambassador, þar sem frelsistyttan var ósmekklega múnteruð ofan á hótelið við hliðina á víggirtu rússneska sendiráðinu, og þarna mitt á milli Moskvu og Washington tékkuðum við inn og tókum langþráðar sturtur eftir 3.ja daga óþrifnað.

Minningar um Kópavog…
Almennt sammæli er um það að Skopje sé einhver ljótasta borg austur Evrópu. Borgin hrundi að miklu leiti í jarðskjálfa 1963, já Hann er Mikill! Byggingagleði Bolsanna fór svo úr böndunum í kjölfarið á ofgnótt styrkjafé. Upp húrruðust algjörar ruglbyggingar utan um hinar og þessar stofnanir meðan almenningur föndraði bara með sína steypu. Við ferðafélagarnir með okkar sameiginlegu 60 ár ræddum þennan stuðandi ljótleika talsvert og niðurstaðan var að samkvæmt okkar bókum væri aðeins ein borg sem væri a.m.k. jafnljót og Skopje – Kópavogur.

Hamraborgin…

Blammo skoðar bilaflotann
Umfang menningarinnar í Skopje er eitt stykki Hamraborg og nokkrir barir þar í kring en annað er þarna ekki. Við leituðum því á náðir Ataturk og Allah um hvort haldið skildi vestur til Albaniu eða austur til Búlgaríu. Vilji Allah var að halda skyldi austur og þar kannski ekki laust við að okkur létti aðeins að hann sendi okkur ekki inn í Afghanistan Adríahafsins.

þýðir Laibach kannski lokað?
Víggirtir af vilja Allah stukkum við upp í rútu til Sofíu og skildum þennan Allah-yfirgefna stað eftir í rykskýi. 4 tímum síðar röltum við reykjandi Marlboro Light yfir gaddavírsprýtt einskismannsland eftir að hneykslaðir búlgarskir landamæraverðir leituðu á okkur að byssum. “What do you do in Macedonia?”, “Are you coming from Kosovo?? (með ófrýnilegri grettu)”. Tumbleweedið rúllaði eftir auðum fjallaveginum og með sólina í bakið sammæltumst við um að núna væri kominn tími til að Boogie Down í Búlgaríu.

Slobodan Blammowitz boogiefær!